اگرچه سازمان حفاظت از محیط زیست، اصرار زیادی بر اجرای استاندارد یورو 3 از ابتدای امسال داشت ، اما با درخواست خودروسازان و موافقت دولت، یورو2 تمدید و قرار شد به یک باره از سال 91، استاندارد یورو4 به اجرا درآید.

در این بین، بخش خصوصی نیز به بهانه اجرای استانداردهای جدید آلایندگی از ابتدای امسال ، سرمایه گذاری های لازم را در این زمینه انجام داده ، حال آنکه برای عرضه انبوه محصولاتی که در کاهش آلایندگی های زیست محیطی خودرو تاثیر گذارند باید تا سال 91 صبر کنند.

این موضوع در شرایطی است که اگر استاندارد موجود به یورو3 ارتقا پیدا می کرد ، به تبع آن حجم زیادی از آلایندگی خودروهای داخلی نیز کاهش می یافت. مدیرعامل شرکت اورند پلاستیک ، در این مورد با اشاره به اینکه نیمی از هفت هزار میلیارد تن حجم آلودگی دنیا ، سهم خودروهاست ، گفت: اگر استاندارد یورو2 به یورو3 ارتقا می یافت ، به ازای هر یک میلیون خودرو ، یک میلیون و 100 تن از حجم آلایندگی موجود کشور کم می شد. حمیدرضا صمدی که در مراسم افتتاح دومین خط تولید باک های پلیمری چند لایه، کنیستر ، صحبت می کرد ، افزود: هم اکنون حدود 70 درصد خودروهای دنیا با باک های پلیمری به تولید می رسند و این نوع باک ها ، علاوه بر دارا بودن استاندارد آلایندگی مناسب ، مقاومت بیشتری نیز در مقایسه با باک های فلزی دارند.

وی همچنین به لزوم استفاده از «کنیستر» به عنوان جذب کننده بخارات ، اشاره کرد و گفت:با استفاده از «کنیستر» ، نه تنها راندمان موتور بالا می رود ، بلکه با جذب بخارات خطرناکی مانند «بنزن» ، از میزان آلودگی و سم های خطرناک در محیط زیست نیز کاسته خواهد شد. گفته های وی در شرایطی است که برخی خودروسازان برای کاهش هزینه های تولید ، مدتی از نصب «کنیستر» در تولیدات خود خودداری می کردند. 

پیکان 49 با استاندارد یورو 2

مقررات  - مهرداد مشایخی:

چه شد که در این هوای دلچسب و مناظر گل و بلبل، یاد این موضوع آزار‌دهنده افتاده‌ایم؟ جوابش چندان پیچیده نیست.

حدود 5 ماه از بحران آلودگی هوای تهران در سال گذشته و بیش از 40 روز از اعلام آمار تصادفات جاده‌ای گذشته است.

[کاهش آلاینده ها و ترافیک]

این وسط، کسانی که مدیریت می‌کنند یا کارشناسی، همه عوامل پیشامدهای یاد شده را بررسی کرده‌اند و بخشی از آن را هم عوامل انسانی، یعنی رخدادهایی که با خطای انسان صورت می‌گیرد، نام نهاده‌اند.

اما در این گزارش به موضوعی می‌پردازیم که در آن، همه تقصیرها به گردن انسان‌هاست، نه خودروها.

چندی نمی‌گذرد که دوباره آذرماه سیاه برای تهران سرمی‌رسد؛ آن وقت است که در اوج تیرگی هوا، دوباره مشکل به گردن وارونگی دما، نوزیدن باد و تشکیل نشدن فلان کمیته و نرسیدن پول به بهمان سازمان می‌افتد.

دوباره باید پرسید چرا به مترو، پول نمی‌دهند که حمل‌ونقل پاک داشته باشیم و چرا خودروی فرسوده را با نو عوض نمی‌کنند که این همه دود اضافی نخوریم و... اما بهتر است نه آن موقع، که همین حالا که می‌دانیم قرار است 7 ماه بعد‌ چه اتفاقاتی بیفتد، پرده خوش آب و رنگ نمایش خودروهایمان را کنار بزنیم و عنوان‌ها و القابی را که به آنها می‌دهیم، سبک و سنگین کنیم.

یورو 2 ؛ یک‌بار برای همیشه

چندین سال از زمانی که خودروسازهای داخلی به رعایت استاندارد یورو2 ملزم شدند، می‌گذرد. انتظار معقول در این سال‌ها این بود که صنعت خودروسازی خود را به استانداردهای بهتری نزدیک‌تر کند، اما باید گفت که چنین نشد و همان استاندارد یورو2 هم در مورد تمام خودروها و برای همیشه رعایت نشد، ضمن اینکه در برخی از موارد هم خودرو پس از خروج از کارخانه به‌وسیله خریدار دستکاری و بی‌کیفیت شد.

البته در این مطلب تنها به بخشی از این استانداردها که به مصرف سوخت و آلودگی هوا مربوط می‌شود، می‌پردازیم.

یکی از عواملی که باعث شده عنوان استاندارد یورو 2 برای خودروهای داخلی دیگر محلی از اعراب نداشته باشد، حذف قطعاتی از خودرو، مانند قطعه‌ای که موجب کاهش انتشار گازهای آلاینده و بخارات بنزین و کاهش مصرف سوخت در خودروها می‌شود، است.

این قطعه که کنیستر نام دارد و در مسیر سوخت‌رسانی خودرو قرار می‌گیرد، تنها 60 هزار تومان قیمت دارد و در مقایسه با قیمت خودروهای داخلی، ارزان محسوب می‌شود.

با وجود این خودروسازان داخلی حذف این قطعه را به کارایی آن و کاهش مصرف سوخت و آلودگی هوا ترجیح داده‌اند.

کنیستر که به مرور توسط خودروسازان داخلی از خودروهای تولیدی حذف شده است، در مسیر سوخت خودرو قرار گرفته و به‌صورت یک فیلتر عمل می‌کند؛ این قطعه مواد حل شده در بنزین را که با گاز از اگزوز خارج می‌شوند از سوخت می‌گیرد و بدین ترتیب موجب کاهش آلودگی هوا می‌شود.

کنیستر همچنین بخشی از بنزین خودروها را که در مسیر سوخت به بخار تبدیل شده است به حالت اول برمی‌گرداند و موجب کاهش مصرف سوخت می‌شود.بر این اساس، این قطعه از آلودگی‌هایی نظیر مونواکسید کربن و اکسیدهای نیتروژن می‌کاهد و حدود 10 درصد مصرف سوخت خودرو را کاهش می‌دهد. 

اگر چه تا‌کنون هیچ کشوری این قطعه را از خودروهای تولیدی خود حذف نکرده است، اما خودروسازان داخلی و به‌ویژه ایران‌خودرو، با حذف این قطعه موجب مصرف بیشتر سوخت و انتشار بیشتر آلودگی توسط خودروها و البته سوددهی بیشتر محصولات خود شده‌اند؛

به‌طوری که اگر تولید سالانه ایران خودرو را 300 هزار دستگاه در سال در نظر بگیریم، حذف این قطعه سالانه 18 میلیارد تومان به سود ایران‌خودرو می‌افزاید.